EMPATİ YAPABİLENLERE SELAM OLSUN..

Her insana vermemiş Rabbim, empati yapabilme yeteneğini..
Karşındakinin yerine kendini koyabilme ve ona göre hareket edebilmek, büyük bir lütuf aslında..

Zira;
Empati yapabilen bir insandan hiç kimseye zarar gelmez..
Kasden, kimseye zarar veremez çünkü..

Şayet herkes bu haslete sahip olsaydı, kul hakları yenmez, kimse kimseye zarar vermez, garib gureba kalmaz, saygı ve sevgi dairesinde herkes birbiriyle mutlu bir şekilde geçinirlerdi..

“Kendin için yapılmasını istemediğin bir şeyi, sen de karşındakine yapma” düsturuna uyulsa, toplum kendiliginden düzelirdi..

Nasıl mı?
Mesela, evinde gürültülü patırtılı bir ortam varsa, alt veya üst komşuyun yerine kendini koyacaksın ki, “bu gürültüyle nasıl evimde rahat oturabilirdim” diyerek ..

Arabanı parkederken bile, diğer araca mani olmayacak sekilde parketmen gibi…

Buna benzer örnekleri çogaltmak mümkün, sevgili dostlar…

Borcun içinde kıvrım kıvranan bir arkadaşının yerine kendini koyabilse bir insan, onun yaşadığı zorlukları kendisi yaşıyormuş gibi hissederse, öyle bir zamanda yardım elini uzatacak bir dostuna ne kadar minnet duyacağını da hisseder..

Ayakkabısı yırtık bir çocuğun yerine kendi evladını koyabilse, kendi çocuğunun yırtık ayakkabı giymesine nasıl tehammül edemiyorsa, o çocuğa yardım elini uzatır ve onu hoşnut eder…

Sıcacık evinde misler gibi yaşarken, yakacağı olmayan ve soğyktan üşüyen ailelerin yerine kendi ailesini koyabilirse, yüreği cızz etmekle kalmayıp, evinde yakacağı olmayan garig gureba ailelerin arayışına girer…

Kahvaltı masasında çeşit çeşit kahvaltılıklarla kahvaltı yaparken, evinde kahvaltılık hiç bir şey bulunmayan aileleri gözünün önüne getirse, yedikleri bogazından öte gidemez…
Bogazına yapışır kalır…

Kendisi çeşit çeşit elbiseler giyebilirken, üstündeki tek bir kıyafetle yaşayan insanların yerine kendini koysa, giydikleri birer diken gibi batar vücuduna..

Lokantada iştahla kebabları büftekleri yerken, iki günden beri ağzına bir lokma girmemiş bir kişiyi aklına getirse, lokmaları boğazına dizilir kalır…
Ve aç bir insanla yemeğini paylaşır…

Velhasıl dostlar,
Empati yapmak, yürek ister..
Merhametli insan olmayı gerektirir…

Bolluk içinde yaşarken, darlık içinde olanların yerine kendini koyup, darda kalanların imdadına yetişmeyi kendine şiâr edebilenleri yürekten kutlamak gerek..
Sayıca çok az olsa da öyle yiğitlerimiz varlar, hamdolsun…

Rabbim sayılarını çoğaltsın o empati yapabilen yiğit kardeşlerimizin…

Kalın sağlıcakla…